441

چند روز پیش راننده اسنپی که باهاش میرفتم یک پسر حدودن ۲۰ ساله بود که خیلی برای کارکردن هیجان داشت.
ازش پرسیدم قضیه چیه که آنقدر برات مهمه مسافر رو زود برسونی و بعد هم مسافر بعدی رو بگیری؟
گفت برای خودم هدف گذاشتم ماهی ۱۰ میلیون با اسنپ کار کنم.
۵ صبح میزنم بیرون تا ده دوازده‌شب و اون وسطها حدود دو ساعت یه ناهاری میخورم و استراحت میکنم
استراتژی جالبش این بود که بین ساعت ۴ تا ۸ که تهران شلوغه با پیک اسنپ کار میکرد که بتونه بیشتر کار کنه
میگفت الان نزدیک به ماهی ۸ تومن کار می‌کنه و خود شرکت هم گفته اگر به ۱۰ تومن در ماه برسونه بهش جایزه میده و معرفیش می‌کنه.
وقتی داشت از ذوق و شوق کار کردن با اسنپ میگفت با سن کمش یاد این نظریات اقتصادی و بازار افتادم که میگن اگر بازاری عاری از فساد باشه و شفاف باشه و کنشگرهای بازار نشانه‌ای از فساد یا رقابت ناسالم یا رانت رو نبینند به کارکردن بیشتر و ایجاد ارزش افزوده در اون بازار تشویق میشن.
این راننده در بازار مسافرگیری بین خودش و سایر راننده‌ها چیزی جز یک نرم‌افزار با فرصت‌های برابر نمیبینه و اثری از رانت و فساد نیست که بخواد دلزده بشه. برای همین وقتی میبینه می‌تونه پول بسازه، به این کار تشویق میشه. همون چیزی که در اکثریت بازارهای دیگه وجود نداره و افراد از کار کردن دلزده میشن
🔍 گوگل پلاس BahadorAHB